Littekens hebben we allemaal. Zichtbare, maar misschien nog wel meer onzichtbare. Voor Eline en mij geldt dat zeker ook. Vandaag zijn we 15 jaar getrouwd, en meer dan de helft daarvan leven we met het Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) van Eline.

(meer…)

Goed nieuws! De hersentumor groeit niet. En dat is een enorme opluchting. Tjonge, wat was het spannend toen we vorige week bij de neuroloog aanschoven. Maar haar bericht was enorm duidelijk. En dat is voor nu wel even een feestje waard. (meer…)

Leven. Dood. Eeuwig leven. Ziekte. Gezondheid. Vertrouwen op God in elke omstandigheid?! Ruim drie jaar geleden waren dit ineens normale, dagelijkse gespreksonderwerpen voor ons. Eline had een hersentumor. Twee weken geleden. De uitslag van de halfjaarlijkse controle: de tumor is misschien weer aan het groeien. Bam. Als een klap in ons gezicht zijn dezelfde onderwerpen ineens weer actueel. (meer…)

Ik zal nooit vergeten hoe m’n allereerste werkdag hier ooit begon… Hártstikke spannend vond ik het en toen had de trein uit Amsterdam ook nog vertraging… Gestresst fietste ik zo hard ik kon van het station naar school. (meer…)

“Vandaag weer in VUmc geweest. Eline begint met kuur 4 vanaf vandaag. Dat vindt ze mooi en spannend tegelijk. Mooi om echt over de helft te zijn, en spannend omdat 't vaak in eerste dagen enorm beroerd maakt. Jullie mogen meebidden, kaarsjes branden en duimen; voor haar en voor ons 5-en!”

Een bericht van een jaar geleden (8 december 2015) dat we whatsappten naar een groepje mensen dat voor ons bidt. (meer…)

We zitten met z’n allen aan de eettafel. Ik zou wel vijf armen kunnen gebruiken. Schaaltjes cruesli maken, brood smeren voor Neeltje, Josefien hapjes brood geven, Viktor helpen met zijn lepel yoghurt. Ondertussen probeer ik zelf nog wat te eten. Eline concentreert zich op haar muesli. (meer…)

We zitten als gezin op dit moment in de heftigste storm tot nu toe. Waar de weken tot aan de operatie begin maart al hectisch, druk, vermoeiend en heftig waren, gaven de afgelopen maanden dat gevoel nog meer. De rust op dit blog is dan ook omgekeerd evenredig geweest aan hoe intens het leven voor ons is en hoeveel er gaande is. Een (korte) update. (meer…)

Eline mag bijna naar huis! Dat hebben we gisteren gehoord tijdens de evaluatie bij de revalidatiekliniek. Vanaf vrijdag 1 mei mag ze weer volledig thuis zijn, en hoeft ze alleen nog maar een paar dagen in de week voor therapie terug. Goed nieuws dus na bijna acht weken van huis! (meer…)

Het leek wel muziekles zoals ik dat op de middelbare school had: lekker Beatlesliedjes zingen met de piano. Ik herkende een paar gezichten van de afdeling. We zaten rond een tafel, naast een piano, en de mevrouw die het leidde, deelde blaadjes met de tekst van de liedjes uit. (meer…)