Mijn
vrouw
heeft
een
hersentumor.
Het dringt die eerste dagen eind december maar langzaam tot me door. De vrouw waar ik bijna zeven jaar mee getrouwd ben. De vrouw waar ik lief en leed mee deel. De vrouw waar ik drie kinderen mee heb gekregen. De vrouw waar ik van hou. Mijn geliefde en maatje. Die vrouw. Mijn vrouw. Heeft een hersentumor.
Een lege plek naast me in bed. Die eerste paar nachten na de diagnose. Eline ligt dan nog in het ziekenhuis. Midden in de nacht, als ik na een flesje aan Josefien nog even wakker lig, stromen de tranen over mijn wangen. Wat gebeurt hier? In welke nare droom ben ik beland? Hoe ga ik ooit Neeltje, Viktor en Josefien opvoeden zonder Eline? Mijn gebed bestaat uit drie woorden: “Oh, God, help.”
Een paar dagen later. De kinderen zijn met opa en oma naar Artis. Eline en ik kijken een film waarin de hoofdpersoon ineens in de Himalaya’s belandt (The Secret Life of Walter Mitty – zie foto). Ik schiet vol. Ik besef dat ik Eline misschien nooit het land kan laten zien waar ik opgroeide. Nepal. Waar ik mijn eerste stappen zette. Waar ik op de ‘British Primary School’ mijn basisschooltijd doorliep. Waar ik met vrienden van scouting door de heuvels banjerde. Wat zou ik al die plekken die bij mij herinneringen oproepen graag aan haar laten zien.
Mijn vrouw heeft een hersentumor. Dat lijkt zomaar een streep te zetten door onze toekomstdromen. Door ons kersverse 10-jaren-plan dat deze zomer ontstond in de duinen van Egmond aan Zee.
Mijn vrouw heeft een hersentumor. Maar ze leeft. We gaan niet bij de pakken neerzitten. We willen leven, elke dag die ons gegeven wordt. Met elkaar, met de kinderen, met familie, met vrienden. De onzekerheid over de gezondheid van Eline kan nog wel jaren aanhouden. En juist daarom wil ik elke dag voluit leven.
Geen zorgen maken voor de dag van morgen. Dankbaar zijn voor wat er wel is. Ervaren dat God juist dichterbij is in deze omstandigheden en ons draagt. Onze trouwtekst*.
Dit is onze brandstof waardoor we van elke dag iets kunnen maken. Waardoor we kunnen lachen met elkaar. Met de kinderen kunnen dansen op ‘Klaar voor de start’. Waardoor ik mijn rondjes op de racefiets kan maken. We cheesecake kunnen eten in ons buurtcafé. Waardoor we Hopen. Liefhebben. Leven.
Mijn vrouw heeft een hersentumor. Ons leven is geen hersentumor.
.
.
.
.
.
* Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. (Romeinen 8:38-39)
There are 13 comments
Stil van binnen, warme tranen over mijn wangen. Wat een lef, wat een kracht wat een energie, dat moet hemelse energie zijn dat kan niet anders!!!! XX
in stille bewogenheid denken we aan jullie, vooral volgende week
Zo mooi. Zo waar! Dank je voor je hart en gedachten.
We hebben over jullie nu net gesproken, en kwamen thuis en heeft deze mooie verhaal gelezen. Dankjewel voor alle deze bemoedigen. “Daardoor zal in u onze Here Jezus geëerd en geprezen worden”
Lieve michiel en eline, jullie staan er niet alleen voor, als je dat maar vast houdt, dank je wel voor je ontroerende column. en sterkte morgenavond als Eline moet worden opgenomen voor de operatie van maandag. We leven en bidden met jullie mee!
Zo mooi, zo verdrietig. Ja, we kunnen plannen maken voor ons leven (en dat is goed), maar het leven neemt soms een andere wending (wij hebben het ook ervaren). Dankbaar zijn voor wat er wel is. Met de dag leven, in het besef dat de onzekerheid misschien nog jaren duuurt.
Houdt moed Michiel en Eline, in het bijzonder de week die voor jullie ligt!
Veel liefs, Hanneke
Praying for Monday. Enjoying today.
xxxxxxx
Dank je wel voor het delen met ons hoe je het leven nu beleefd.
Lieve Eline en Michiel. Steeds weer ben ik onder de indruk van jullie moed en kracht! Fijn dat er zoveel lieve mensen om jullie heen staan.
Heel veel sterkte en liefs toegewenst voor de komende dagen/weken.
Gré van Opstal.
Heel veel sterkte gewenst de komende tijd, ook voor jullie ouders en familie, van Fieke en Harry
Je stukje heeft me erg geraakt. Ik zong daarnet Above All van Michael W. Smith en hield het ook niet meer droog. Jezus heeft Zijn leven gegeven zodat Hij voor altijd bij ons kan zijn. En niets kan ons nu meer scheiden van de Liefde van God. Het zijn dit soort woorden die mij dragen deze moeilijke tijden. Hij zal bij jullie zijn, hoe dan ook.
Mijn ouders en ik zullen bidden. Heel veel sterkte de komende dagen. God bless. Kevin
Ontroerend, mooi!